Lis is de naam waarmee ik mijn werk signeer. Lekker kort en je kunt het onopvallend in veel werk stoppen zodat het er wel is maar niet zo nadrukkelijk. Dat zegt misschien gelijk ook wat over mijn karakter. Ik ben er wel, ik wil graag wat laten zien maar hoef niet zo nadrukkelijk aanwezig te zijn.
Lis dus: kort voor Ida Lisman en sinds een jaar of 10 aan het ontdekken wat ik met verschillende materialen kan maken, wat vind ik leuk, wat gaat me goed af en waar heb ik nog wel wat oefening nodig.
In eerste instantie vooral acryl verf op doek, vaak abstract, waarmee ik m’n emoties kon verwerken in een minder fijne tijd in mijn leven. Het echte ontdekken begon tijdens de eerste schilderweek die ik bijwoonde in Tsjechie. (Kemp Ganesh natuurcamping met Nederlandse eigenaren) Marijke liet me daar met allerlei verschillende materialen kennis maken. Zo kwam ik in aanraking met pastel. Eerst veel uitgeprobeerd, als studie objecten mocht ik de hondjes van mijn collega tekenen.
In een latere schilderweek in Tsjechië kwam ik in aanraking met de boeken van Anne-Baukje Oord van Realisme in Portret. Op haar website zag ik een online cursus ‘Mensen portret tekenen in pastel’. Dat er ook basiscursussen waren had ik even niet in de gaten dus ik sprong meteen in het ‘diepe’. Het ging me goed af. Veel momenten van paniek, en het idee dat het nooit meer goed zou komen, maar ik leerde daarvan ook dat ik de fouten weer kan herstellen en de eindresultaten waren naar grote tevredenheid.
Inmiddels een aantal portretten verder en onlangs werd het door mij getekende portret zelfs gekozen tijdens een ‘spin off’ van Sterren op het doek georganiseerd in de organisatie waar ik werk voor een afscheid nemende bestuurder. Wat een eer!